زیباترین باش، در خیابان که راه می‌روی با صدای تق‌تق کفشهایت همه را به خود جلب کن. اگر نشد با بوی عطر و ادکلن، اگر نشد با آرایش‌های زننده، باز هم اگر نشد با قهقهه و خنده های هرزه گونه. باز هم نمی‌شود، لباس های تنگ و زننده را هم فراموش نکن و موی سرت، که زیبائیت را صد چندان می کند.
اما با این همه زیبایی چقدر مقاومی؟
آیا قادر هستی بگویی تا کی زنده هستی؟
آیا با اطمینان می‌توانی بگویی تا پنچاه سالگی زنده‌ای؟ که در پیری احکام خداوند را اجرا، و از گذشته‌ات توبه کنی.
آیا تا بحال با دقت به قبرها نگاه کرده‌ای که بعضی‌هایشان همسن خودمان هستند. بیست سال، بیست و دو سال، سی سال، در اوج جوانی و نشاط .
آیا با اطمینان می‌توانی بگویی موی سری که زینت کرده‌ای و باعث چشم چرانی جوانان شده‌ای قبل از پیری با شیمی درمانی از بین نمی‌رود؟
آیا قادر هستی بگویی چشمی که به ناموس دیگران تجاوز کرده تا قبل از پنجاه سالگی بیناست؟
و آیا قادر هستی بگویی اندامی که با بدترین لباس‌ها پوشانده‌ای و با آن دل برده‌ای بر اثر سانحه‌ای قبل از پیری فلج نشود.
آیا بهتر نیست قبل از مخالفتمان با آیات الهی، آیات زیبای حجاب،کمی نسبت به پوشش و رفتار خود بیندیشیم.
(به مردان مؤمن بگو که چشمان خویش را ببندند و شرمگاه خود را نگه دارند، این برایشان پاکیزه‌تر است زیرا خدا به کارهایی که می‌کنند آگاه است؛ به زنان مؤمن بگو که چشمان خویش را ببندند و شرمگاه خود را نگه، دارند و زینتهای خود را جز آن مقدار که پیداست آشکار نکنند و مقنعه‌های خود را تا گریبان فرو گذارند و زینتهای خود را آشکار نکنند و نیز چنان پای بر زمین نزنند تا آن زینت که پنهان کرده‌اند دانسته شود) [۱]

[۱]سوره نور آیه ۳۰ و ۳۱